Wszystkie miejsca publiczne powinny być inkluzywne – to znaczy dostępne dla wszystkich grup społecznych, niezależnie od stopnia mobilności i sprawności fizycznej. Właściciele obiektów użyteczności publicznej często jednak nie zdają sobie sprawy, z jak wieloma barierami architektonicznymi muszą się na co dzień zmagać osoby starsze, młode mamy z wózkami, osoby na wózkach inwalidzkich czy z niepełnosprawnościami ograniczającymi mobilność w inny sposób, a także osoby niewidome. Audyt architektoniczny pozwoli zarządcom i właścicielom takich obiektów spojrzeć na swój lokal innym okiem i uczynić go bardziej dostępnym dla wszystkich.

Ułatwienia dla osób niepełnosprawnych – jak je wdrożyć, by wszystkim żyło się łatwiej?

Bariery architektoniczne nie wynikają ze złej woli, tylko z niewiedzy i z braku perspektywy, jednak to, co dla osoby sprawnej fizycznie nie będzie żadnym problemem, dla innych może być przeszkodą nie do pokonania. Brak wypukłych oznaczeń poziomych czy dźwiękowych skutecznie utrudnia osobie niewidomej dotarcie do celu, pojedynczy schodek do lokalu i wąskie drzwi uniemożliwiają wejście osobie na wózku, a brak poręczy, windy, podjazdów czy łatwo dostępnej toalety wyklucza z przestrzeni publicznej wszystkich, którzy mają jakiekolwiek trudności z poruszaniem się. Przekłada się to na samopoczucie grup wykluczonych – nie mogą w pełni samodzielnie decydować o sobie, przez co buduje się poczucie zależności od pomocy innych. Dlatego tutaj: http://www.altix.pl/pl/audyty/audyt-architektoniczny-miejsc-publicznych/ znajdziemy specjalistów w dziedzinie likwidowania takich barier architektonicznych i warto skorzystać z ich doświadczenia już na etapie projektu, by mieć pewność, że nasz obiekt będzie dostosowany do potrzeb nie tylko ludzi w sile wieku i o pełnej sprawności.